De markt van welzijn en geluk

“Welzijnswerk is niet menslievend, maar draait om sociale beheersing, productief, functioneel en disciplinerend.”

Deze zin komt uit de tekst “De markt van welzijn en geluk” van Hans Achterhuis. Hij beweert dat het welzijnswerk tot stand is gekomen door het klassenverschil en de strijd van de gegoede klasse om de arbeidsklasse te onderdrukken.

In de tekst spreekt men over welzijnswerkers en andragogische voorzieningen. Wat dit woord wil zeggen, wist ik zelf niet. Daarom heb ik het via de gemakkelijkste weg opgezocht: het internet. En deze gaf mij het volgende antwoord:
Andragogie is… het deskundig en bewust gehanteerd beïnvloedingsproces, waarbij gestreefd wordt naar verbetering van een bestaande toestand bij volwassenen. Andragogie is een specialisme binnen de sociale wetenschappen en stelt zich tot doel de volwassen mens bij te staan in de ontwikkeling tot mondigheid, autonomie, humaniteit en verantwoordelijkheid.
Als je deze definitie leest, kun je eruit besluiten dat dit een proces is waarbij de welzijnswerker probeert de mensen te helpen en zo een betere leefomgeving te creëren.

In de tekst wordt dit echter tegengesproken door de zogezegde zwarte visie. Deze visie baseert zich op het kapitalisme. Het kapitalisme gaat er van het principe uit dat er twee soorten mensen zijn: de eigenaars van productiemiddelen (kapitalisten) en de arbeiders. Er zijn vele bezwaren tegen dit kapitalisme, zo ontstaat er een nieuwe visie: het antikapitalisme. Bekend hiervoor is Karl Marx. Deze visie beweert dat er een oneerlijk machtverhouding bestaat tussen de kapitalisten en de arbeiders. Vanuit deze visie interpreteren vele mensen dat het welzijnswerk tot doel heeft om het kapitalisme te ondersteunen. Welzijnswerkers zorgden ervoor dat de arbeidsklasse zich niet kon afbreken van deze kapitalistisch systeem.

Deze zwarte kant werd lang door de anti-kapitalistische auteurs gehandhaafd. Maar langzamerhand werd deze kant toch genuanceerd en verscheen er een “witte rand”. Hierdoor was er toch het besef dat dit welzijnswerk van belang is in deze welzijns- en verzorgingsstaat.

Deze zwarte kant en witte rand zorgen voor een moeilijke dualiteit onder de welzijnswerkers .

Persoonlijk vind ik dit deel van de tekst over de welzijnsideologie en de theorie over de welzijnswerkers redelijk moeilijk om te lezen. Vanuit verscheidene standpunten wordt het beroep “Welzijnswerker” toegelicht.

Ikzelf geloof dat de witte rand primeert en dat de meeste welzijnswerkers erop gebrand zijn om mensen te helpen. Vanuit mijn werkveld (O.C.M.W) ben ik ervan overtuigt dat het doel is om mensen een betere levensstandaard te geven en ervoor te zorgen dat ze uit de put raken. Al moeten ze daarvoor in het begin verschillende dingen ontzeggen en soms hard zijn in beslissingen. Ik merk dit aan mijn collega's, Zij verzetten enorm veel werk om mensen te helpen en ze doen alles wat ze kunnen ervoor.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Andragogie

Het gevecht met de duivel: heksenvervolging

Magie, tovenarij en heksen. Als sinds de oudheid zijn er gegevens te vinden hierover. Heel vroeger, in de oudheid was er hierover een dualiteit. Als hoog geplaatste personen deze tovenarij niet naar hun eigen hand konden zetten, werd ze verbannen. Als ze het wel konden gebruiken en de magie in hun voordeel speelde, werd deze met open armen onthaald.

Toen eenmaal het Christendom zijn intrede in de wereld deed, werd alles wat met tovenarij te maken had beschouwd als heidens en in verband gebracht met de duivel.

Tot het einde van de 15de eeuw werd deze tovenarij niet zwaar bestraft. Daarna komt er een hele ommekeer. Er worden al het ware heksenjachten gehouden. Door het horen van verschillende roddels, wordt de heks in kwestie opgepakt en volgt er een onderzoek. De heks krijgt de kans om haar te verdedigen. Als al het voorafgaande niet overtuigend was, wordt de heks verder onder handen genomen in de folterkamer. Het uiteindelijke vonnis kan variëren. Eén van de meest gekende is de brandstapel.

Wat mij opvalt in deze tekst, is hoe onrechtvaardig deze heksenjachten waren. Een persoon moest er maar een klein beetje anders uitzien of geïsoleerd leven en ze werden al veroordeeld. Dit kan gemakkelijk geprojecteerd worden op de maatschappij van vandaag. Als iemand niet doet zoals iedereen anders, wordt die gepest. De heksenvervolgingen kan men eigenlijk zien als een soort van heel vergaand pestgedrag.

Toen ik de tekst “Het gevecht met de duivel” begon te lezen, moest ik onmiddellijk denken aan één bekend voorbeeld. Dit van Jean D’Arc. Zij werd veroordeeld tot de brandstapel omdat ze beweerde stemmen te horen van zowel heiligen als engelen. Hoewel zij een diepreligieus persoon was, werd zij toch door de Engelsen geportretteerd als heks en als ketter. Dit was waarschijnlijk uit wraak voor de nederlaag die zij geleden hadden in Frankrijk.

Als we nu nog op zoek gaan in de geschiedenis naar een ander persoon die aangesproken werd door God, komt er Mozes in mijn gedachten. In zijn vlucht om te ontsnappen aan de Egyptische farao ziet hij een brandende doornstruik die in brand staat. Hierbij roept God hem om zijn volk naar het beloofde land te brengen. In tegenstelling tot Jean D’Arc die werd veroordeeld als heks omdat zij beweerde dat ze de stem van God had gehoord, werd Mozes onvoorwaardelijk gevolgd voor 40 jaar.

Zouden we hieruit kunnen concluderen dat in den beginne mensen (goed)geloviger waren? Zonder te verpinken volgden ze één bepaalde persoon omdat die door God gezonden was.
Later werden “boodschappers van God” wantrouwig bekeken en eerst uitvoerig ondervraagd en getest.


http: //nl.wikipedia.org/wiki/Jeanne_d'Arc
http: //nl.wikipedia.org/wiki/Mozes

Welkom

Beste medestudenten en andere personen.

Op deze blogspot kunt u mijn ideeën en bevindingen over onze politieke en sociale geschiedenis vinden.

Als u niet akkoord bent over iets dat ik geschreven heb, geef gerust feedback over hoe u de materie zou interpreteren.


Vele groeten en tot schrijfs
Lynne