“Welzijnswerk is niet menslievend, maar draait om sociale beheersing, productief, functioneel en disciplinerend.”
Deze zin komt uit de tekst “De markt van welzijn en geluk” van Hans Achterhuis. Hij beweert dat het welzijnswerk tot stand is gekomen door het klassenverschil en de strijd van de gegoede klasse om de arbeidsklasse te onderdrukken.
In de tekst spreekt men over welzijnswerkers en andragogische voorzieningen. Wat dit woord wil zeggen, wist ik zelf niet. Daarom heb ik het via de gemakkelijkste weg opgezocht: het internet. En deze gaf mij het volgende antwoord:
Andragogie is… het deskundig en bewust gehanteerd beïnvloedingsproces, waarbij gestreefd wordt naar verbetering van een bestaande toestand bij volwassenen. Andragogie is een specialisme binnen de sociale wetenschappen en stelt zich tot doel de volwassen mens bij te staan in de ontwikkeling tot mondigheid, autonomie, humaniteit en verantwoordelijkheid.
Als je deze definitie leest, kun je eruit besluiten dat dit een proces is waarbij de welzijnswerker probeert de mensen te helpen en zo een betere leefomgeving te creëren.
In de tekst wordt dit echter tegengesproken door de zogezegde zwarte visie. Deze visie baseert zich op het kapitalisme. Het kapitalisme gaat er van het principe uit dat er twee soorten mensen zijn: de eigenaars van productiemiddelen (kapitalisten) en de arbeiders. Er zijn vele bezwaren tegen dit kapitalisme, zo ontstaat er een nieuwe visie: het antikapitalisme. Bekend hiervoor is Karl Marx. Deze visie beweert dat er een oneerlijk machtverhouding bestaat tussen de kapitalisten en de arbeiders. Vanuit deze visie interpreteren vele mensen dat het welzijnswerk tot doel heeft om het kapitalisme te ondersteunen. Welzijnswerkers zorgden ervoor dat de arbeidsklasse zich niet kon afbreken van deze kapitalistisch systeem.
Deze zwarte kant werd lang door de anti-kapitalistische auteurs gehandhaafd. Maar langzamerhand werd deze kant toch genuanceerd en verscheen er een “witte rand”. Hierdoor was er toch het besef dat dit welzijnswerk van belang is in deze welzijns- en verzorgingsstaat.
Deze zwarte kant en witte rand zorgen voor een moeilijke dualiteit onder de welzijnswerkers .
Persoonlijk vind ik dit deel van de tekst over de welzijnsideologie en de theorie over de welzijnswerkers redelijk moeilijk om te lezen. Vanuit verscheidene standpunten wordt het beroep “Welzijnswerker” toegelicht.
Ikzelf geloof dat de witte rand primeert en dat de meeste welzijnswerkers erop gebrand zijn om mensen te helpen. Vanuit mijn werkveld (O.C.M.W) ben ik ervan overtuigt dat het doel is om mensen een betere levensstandaard te geven en ervoor te zorgen dat ze uit de put raken. Al moeten ze daarvoor in het begin verschillende dingen ontzeggen en soms hard zijn in beslissingen. Ik merk dit aan mijn collega's, Zij verzetten enorm veel werk om mensen te helpen en ze doen alles wat ze kunnen ervoor.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Andragogie
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Dag Lynne,
BeantwoordenVerwijderenIk las je beide teksten erg graag. Enkele bedenkingen (die ook gelden voor de andere studenten, natuurlijk).
1. Let op je spelling. Er staan kleine schrijffoutjes in je teksten. Laat ze desnoods door iemand nalezen op voorhand, of tik ze eerst in Word, zodat je gebruik kan maken van de corrector. Da's handig. Foutloos is een onmogelijk opgave, dat weet ik.
2. Je teksten mogen gerust meer diepgang hebben. Probeer de argumentatie en redenering van de auteurs te volgen en die te reconstueren. Citeer ze desnoods, maar juist.
3. Als je je persoonlijke mening geeft, omkleed die dan met argumenten. Zo schrijf je bijvoorbeeld "Ikzelf geloof dat de witte rand primeert en dat de meeste welzijnswerkers erop gebrand zijn om mensen te helpen. Vanuit mijn werkveld (O.C.M.W) geloof ik dat het doel is om mensen een betere levensstandaard te geven en ervoor te zorgen dat ze uit de put raken." Het werkwoord geloven is hier ietwat (onbewust) ongelukkig gekozen, omdat het niet om een overtuiging gaat, maar om een beargumenteerd gegeven. Schrijf waarom je dat denkt.
4. Internettekst laat toe om te hyperlinken. Verwijs op die manier naar je bronnen en maak inzichten en verbanden zo duidelijk. Wat in dit kader ook mogelijk is, is verschillende delen uit de cursus op die manier te verbinden. Zo spreek je over Jeanne D'Arc, wat ik fantastisch vind als voorbeeld. Ergens elders in de cursus is er sprake van een zekere Gilles de Rais (http://nl.wikipedia.org/wiki/Gilles_de_Rais). Die werkte ooit samen met haar. Laat niet na zo'n verwijzingen op te nemen. Maar daar is het nog vroeg voor. Daarvoor moet je reeds meer van de cursus gelezen hebben. Wat ik wil zeggen: herwerk je teksten gerust met nieuwe inzichten die je krijgt in de loop van de rit. Laat je linken die je onderaan als bron meegeeft ook werkelijk werken.
Zo, dat was een hele boterham, zo even voor de vakantie. Volgens mij ben je goed bezig. Doe zo voort.
Vriendelijke groet,
Benedict Wydooghe
-----------------
Van: Lynne Claerebout [lynne.claerebout@student.katho.be]
Verzonden: zaterdag 24 oktober 2009 16:13
Aan: benedict.wydooghe
Onderwerp: Politieke en sociale geschiedenis (AO)
Beste,
Voor het vak Politieke en Sociale geschiedenis heb ik al twee teksten gepost op mijn blog in Google, maar ik heb nog van niemand reactie gehad. Ik zou wel eens graag weten of ik goed bezig ben of als ik een andere aanpak moet hebben voor ik met mijn volgende tekst begin. Zou u mij kunnen helpen daarbij?
Met vriendelijke groeten
Lynne Claerebout
De andragogische werkvormen hebben vinden volgens mij wel hun oorsprong in het kapitalisme. Als je alle voorbeelden en perspectieven bij elkaar legt lijkt het 'plaatje' wel te kloppen. Ook in het boek van Abraham de Swaan wordt deze visie gestaafd. Wanneer de klassenstrijd zoals we die eind 19de eeuw kende wat voorbij was zijn kregen de andragogische werkvormen meer en meer een witte rand.
BeantwoordenVerwijderenIk ben het volledig met je eens dat de witte rand primeert in onze huidige welvaartsstaat, maar dit idee ligt niet in de weg van het feit dat het eerst met een zwarte rand gestart is.